Düşüş Şiiri - Banu Aydos

Düşüş

Düşüyorum,
çok düşüyorum.
Oturuyorum, kalkıyorum, yatıyorum,
aynı yerden,
aynı boşluğa.

Gözlerim sis,
bakmakla görmek arası.
Düşüncelerim şimşek,
bir anlık aydınlık,
ardından daha koyu bir karanlık.
Bedenimde sinekler,
zamanın üstüme konmuş hâli.

“Var git,” diyorum,
“var git.”
Git de kurtul bu acılardan,
ama kim gider,
kim kalır belli değil.

Sonra gökyüzü dayanamaz,
yağmur iner.
Bedenim ıslak,
ruhum daha da.
Hak etmiyorum diyorum,
ama neyi hak etmediğimi
bilmiyorum.

Ne toprağı,
ne kul olmayı.
Sorsan bana.
Okuduğun neydi?
Gördüklerin neydi?

Boş.
Bomboş bir çanta.
İçinde sanki bedenim var,
ağırlık yapan,
taşınan ama
hiçbir yere bırakılmayan.