Düşüş Şiiri - Emre Yağmur

Başlangıçta bir çiçek
En güzel kokuya sahip olan
En canlı renklere sahip olan
En güzel konumda bulunan

Günler geldi geçti
Biraz yetişti güzelliğine güzellik kattı
Herkesçe bilindi, herkesçe sevildi
Güzelliği ile insanları büyüledi

Yağmurlar yağdı
Bu onun için faydalıydı
Artık çok daha öndeydi
Artık çok daha güzeldi

Gün geldi bir yağmur daha yağdı
Bu sefer çok farklıydı
Etrafta bir sıkıntı vardı
Hava fazlasıyla karanlıktı, karaydı

Çok şiddetli darbeler aldı
Onu güzelleştiren boynunu kırdı
Fakat henüz boynu kopmadı
Hâlâ bağlıydı orda kalmalıydı

Yağmur dindi günler geçti
Yaraları bir bir iyileşti
Eskisinden daha güçlü daha gençti
Artık hem güzel, hem güçlü, hem de bilgeydi

Anlamıştı artık hayatı
Hep daha yükseğe uzanmaktı
Zorluklarla savaşmaktı
Hep güzel, hep iyi kalmaktı

Oysa ki ne kadar salaktı
O bütün hızıyla koşmaktaydı
O sinsice geliyordu
Hızlı ve sinsiydi
Aslında hep orada bir yerlerdeydi

Daha önce onunla tanıştı
Fakat yanılgıya kapıldı
Düşüştü onun adı
Çiçeği güçlü kılan arkadaşı

Artık bir bilgeydi
Düşüş ona güç kazandıran şeydi
Fakat bilmediği bir şey vardı
O da bunun bir sonu olmadığıydı

Her düşüşün ardından ayağa kalktı
Fakat ne yapsa da bazı yaralar kapanmadı
Her düşüşte daha çok yara aldı
Sonrasında anladı, düşüştü bunun adı

Düşerken nasıl çıkabilirdi
Düşen tırmanabilir mi
Düşüş akıp gitmez mi
Seni içine çekmez mi

Anladı artık güzel kokmadığını
Canlı renklerinin olmadığını
Herkesçe sevilmediğini
Aksine nefret edildiğini

Bataklığın ortasında bulunan
Zamanla içeriye batan
Farkına varınca hızla düşen
Sürekli kaybeden
Acı çeken
Sonu bekleyen