düşerken dahi kendine güven,
imkan varsa ayakların üzerine kuma yuvalan,
bir yerini kırmadan tekrar tırmanmak için.
Şayet o koşullar yoksa denize düş ve nefesini tut,
su yüzeyine kadar çık ve yüz.
Şayet o da yoksa,
kayalıklar ise görülen en sivri kayaya kafa at.
Bak kim parçalanıyor, ebette kaya param parça olur.
Ben böyle yapıyorum.
Lakin henüz kafa atacak sivri bir kaya karşıma çıkmadı.
Düşüşler kayıplara sebep oldu ama henüz kırılan tarafım olmadı.
Her defasında son sivri kaya ya kafa atmak için denyimlerim oluştu...
Kayıt Tarihi : 1.12.2013 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!