Dönüp baktığım an...
Bu yıkıntının cesedi,
Molozlar arasından kaybolmayacak.
Sevgimin esareti, sonsuz olmayacak.
Ve artık yitirdiğin kanatların,
Tekrar filizlenmeyecek ruhunda.
Ne bir gökyüzü var zaten,
Ne de bir damla aydınlık.
Haydi otur karşıma;
Ölüm ışığında, biraz karanlık.
Kayıt Tarihi : 7.2.2012 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!