Zamanlar geçmiyor kaldım burada,
İmdat çığlığını duydum havada,
Bir dünek yapında yatam şurada,
Bana tavuk diyen kendisi tavuk.
Perişan hallerde beni bildiler,
Dışarı çıkmama yardım ettiler,
Tüylerimi sağa sola serdiler,
Bana tavuk diyen kendisi tavuk.
Şükürler olsun ki çıktım dışarı,
Rahat etmek için verdim kararı,
Karnımı doyurmaya buldum darı,
Bana tavuk diyen kendisi tavuk.
Firsat-i Mustafa olayı gördü,
Kimin yaptığını tavuğa sordu,
Cevap alamayıp şaşırıp durdu,
Bana tavuk diyen kendisi tavuk.
Kayıt Tarihi : 2.5.2011 12:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/02/dusus-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!