Koşabildiğim kadar hızlı koştum peşinden,
Telaşlar ovasında yolumu şaşırdım,
Nevmit bataklıklarını zar zor geçtim,
Kum fırtınalarında tükendim, kaybettim adımlarının kokusunu.
Halbuki tutunabildiğim kadar sıkı tutunmuştum hayata,
Uçurumun çıkıntısını kavrayan tek parmağımmışsın, kaydın…
Düşebildiğim kadar çabuk düştüm, yine de acılı bir ölümdü.
Bir Daha Uyanmazdın
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...
Devamını Oku
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta