Düşürüp Sonbaharı Şiiri - Muzaffer Köndel

Düşürüp sonbaharı alnındaki çizgiye,
Yalnızlık limanına demir atma ne olur.
Senin kutsal varlığın bana Hak`tan hediye,
Kalbe giden yolları, gel kapatma ne olur.

Kara kışa aldırma, sen de gül bahar gibi,
Enginlere yelken aç sevdalı bir yar gibi,
Handeleri gül kokan pembe bir diyar gibi,
Yalancı baharlarla, gel aldatma ne olur.

Sen gidersen gönlüme, her mevsimde kar yağar,
Sinemin köşesinden güneşim nasıl doğar?
Bu kadar acı, hasret bir kalbe nasıl sığar?
Şu çileli günleri gel uzatma ne olur.

Bu can mahkum mu olsun sahranın çöllerine?
Gönül yorgun mu düşsün ağyarın dillerine?
Vakti sıran geldiyse ben gideyim yerine,
Uzayan gölgeleri bana satma ne olur.

Kalbe giden yolları, gel kapatma ne olur.
Yalancı baharlarla, gel aldatma ne olur.
Yalnızlık limanına demir atma ne olur.