Düşürülmüş Düşler Şiiri - Harun Tolga Peker

Ellerimde kan,
Düşlediğimiz pembe panjurlu evde
Yangın var...

Kılımı kıpırdatırken hafif rüzgarlı havalar
Saçlarımda bir oksijen yoksulluğu nefesin,
Nedense derme çatma hayallerime vurmuyor yakamoz
Sensizliğin akabinde,
Ve dün gece
Saat on ikiyi çeyrek geçe kestim tüm aynaları
Kendimden...

Rötarlı kalkan her uçak
Özlemimi arttırırken,
Çekirdeğinde ölü bulunmuş bir mermi
Çocukluğumu kaybettirdi,
Avuçlarımda kurumuş terin,
Islandığımız sağanak ıslıkların da sesi kesildi,
Işığı aç Allahım,
Bugün içim çok karanlık...

Akciğer yetmezliğinden dolayı
Biraz siyah seviyorum seni,
Biraz siyanür,
Biraz katran,
Sırtımda hayatın yükü yürüyorum,
Topuklarımdan vurulsam,
Dünya üzerime düşerdi,
Koştum...

Sabrımın selamete varamadığı anlarda,
Öfke ve kin aynı masada
Rakı içerlerdi
Ki;
Ben ceketimin yırtılmış sol cebine
Yamalardım fotoğrafını
Ve;
Ben omzumda başını taşımak isterdim,
Naaşını değil...