Düşürmüştük Üşütmüştük Şiiri - Altay Taşkın

nerede düşürmüştük aşklarımızı
deli çağlayanlarda sürçen dilimizdi
meyhanede kadeh kaldıran acı filmimiz
baharı unutan yağız taylar gibiydi
boynu bükük gonca mevsim yazgısı
öpücük saltanatında tahtı sallanan
sevdayı süpüren atlı fırtınaların reisiydi
düş çadırlarında verilen son nefesler
akrebin gönül defterinde tek dozluk zehirdi
nerede üşütmüştük aşklarımızı
ateş renklerinde büyüyordu mabedimiz
gözlerimizin devriyesinde zamana isyandı
alkış tutan yüreğimiz demsiz neferdi
gece sessizliğinde ay direklerine tutunmuştu
arsızlık şakağımızda duru bir andı
bizi anlamadı...
bizi anlatamadı...
bizi atlatamadı...