Düşürme Şiiri - İsa Kahraman

DÜŞÜRME

Ozanım, şairim, senden minnetim,
Türkçe’ye hâkim ol, dili düşürme.
Sahip çık sazına, bırakma yetim,
Üç kuruş uğruna, teli düşürme.

Gülzârı bozdurma, tavrını takın,
Bağcıyı dövdürme, ona dur yakın,
Dikenini bile incitme sakın,
Sana teslim olmuş, gülü düşürme.

Merhametli bir göz, fakiri görse,
İnsan verdiğini, gizlice verse,
Bir garip, el açıp senden dilerse,
Muhtacı fâş edip, eli düşürme.

Bir gönül kazanmak, benim muradım,
Bir adım gelene sen git bin adım,
Zenginsin güçlüsün, onu anladım,
O gücü kullanıp, kulu düşürme.

Doğayı koruyun, toprağı ekin,
Ne diyor Peygamber, dikkati çekin,
" Kıyamet kopsa da fidanı dimin ",
Kestirme ağacı, dalı düşürme.

Tapuyu burdan al, Cennet’te arsa,
Bu dünyada kazan, inancın varsa,
Şefkatli bir dostun, kucak açarsa,
Sarılmak isteyen kolu düşürme.