Düşürdün Beni Şiiri - Adem Çevik

DÜŞÜRDÜN BENİ
Sensizliği yaşamak zannediyordum işte
Sen Leyla mısın güzel çöle düşürdün beni
Kaktüs diken arası dolanıyormuş ruhum
Dikenlerden kurtarıp güle düşürdün beni

Bütün şarkıları ben kulaksız dinlemişim
Hedefsiz ezgileri hep türkü zannederdim
Sen geldin de şarkının kendisi oluverdim
Serseri notaydım da tele düşürdün beni

Bedenim yürüse de ruhum bildiğin hapis
Gökyüzüne hasretle bakıyordum istemsiz
Zaman mekân kalmadı Sen gelince nedensiz
Süleyman mısın aldın yele düşürdün beni

Bilinmek istemezdim sensiz bu dünyada ben
Taşıyamazdı ruhu ıstırap çekerdi ten
İlham olarak geldin şarkı türkü şiirden
Şükür ah ki çok şükür dile düşürdün beni