Düşüp Kaldım Hayatın En Olmadık Yerinde

Kirletilmiş sözler yıkamayla arınır mı
Küflenmiş düşler yağlasam ağarır mı
Bu hangi ağır cezanın lekesi
Dağlasam kabuk atar mı
____________________________________________

DÜŞÜP KALDIM HAYATIN EN OLMADIK YERİNDE

Eteklerimde kurtlar çakallar ulurken
Düşüp kaldım hayatın en olmadık yerinde
Güneşi hapsettim zindanlara
Minicik avuçlara bile sığamaz oldu ışık
En ücra köşelere sızamaz oldu
Bahar beklenirken takvim yapraklarında
En keskin zemheriler hükümdar oldu

Gemiler kalktı bir bilinmez limana
Gemiler… Kara sisler arasında
Bir çakal uğultusuydu sanki salınan ortalığa
Bir yara ağrısıydı sızım sızım sızlayan
Masalardaki kadeh dağları yükseldikçe yükseliyordu
Yoksa o mutlu sonlar masallara mı mahsustu

Zifire boyandı gök maviler
Hayatların rengi çalındı
Oluk oluk kanlar akarken hanelerden
Vakitsiz bozulan tövbeler vebal ödetiyordu
Metazori söyleniyordu tüm kelamlar
Cümleler zoraki kuruluyordu

Takınılmış gülücüklerde alay kokusu vardı
Hayatların ta ortasına incir ağaçları kondarılıyordu
Ve göç kervanları tuttu yol başlarını
Köhne şehrin yılgınlıkları arasında
Kayboldu tüm renkler bi daha
Akrepten ıradı yelkovan ve
Vakit uzadıkça yükler ağırlaştı
____________________________________________________

Kocaman bir yap bozun eksik bir parçası gibiyim
Nereye konsam eğretiyim!