Düşünüyorum Düştüğüm Kadar

Düşünüyorum, düştüğüm kadar.
Rüzgar usulca tenimi okşarken
kafamda binbir masal diyarı var.
Tek bir farkımız;
Bu masal dediklerimin
hiçbiri iyi bir sona sahip değil.
Ya korkaklığımdan,
ya geri dönülemez şekilde kırılmamdan
yada ulaşmaya çalıştığım
her dalın acımasızca kesilmesinden..

İşte tamda böyle
içselliklerin arasında iyi veya kötü,
kendimizi bulmak adına çıktığımız bu yolda
biraz da olsun beklediğimiz şefkati
cam kırıkları doldurdu.

Her adımımız kan revân içineydi işte.
Ulaşmak istediğimiz
kendimiz kalın demir parmaklıklar ardında
her gün daha da büyük
bir var oluş acısıyla karşılaşıyordu.
Kötülükler, bencillikler ve
araftakiler arasında çürüyoruz.
Ne olacağımızı bilmeden
yaşarken de katlediliyoruz.