Çoban çeşmesi gibi durmaksızın akar gözyaşlarım
Toprak kokusu siner içime birden ürperirim adeta
Sensizlik korkutuyor kokun geliyor katran gecelerde
Bir telaş alıyor sırılsıklam ter boşanır bedenimden
Nefes alırken seninle gidince ölümü düşünüyorum…
Berrak su gibi akıyorum kurumuş toprağı ıslatırken
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta