Hiç beklenmedik rüzgâr gibi,
Esiyor içerimde yalnızlık.
Kaçıyorum kendimden, esirliğim senden.
Neden kaçıyorum?
Sebebim?
Bana anlatmaya doyamadığın sevgin,
Şimdi neden beton sertliğinde?
Anılarımı, acılarımı kapı önüne bırakmış,
Açmaya nazlanan gülün gölgesindeydim.
Ya sonra?
....................................
………………………
Ve
Zaman zamanı kovaladıkça,
Düşlerim düşünülenimden uzaklaştıkça,
Anlamaya başladım yenildiğimi.
Ama şimdi kendime aykırıyım,
Düşünüyorum da,
Ne kadar az düşünüyormuşum.
08.11.2002
Murat Kılıç 2Kayıt Tarihi : 12.8.2005 16:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!