Düşünüyorum Şiiri - Fuat Arpa

Düşünüyorum bir mum ışığında
Düşünüyorum engin denizleri
engin karanlıkları
ve ufukları…
Aşamadığım bir yokuşta
çırpınıyorum, boşlukta ellerim…
Mahkumuyum bir dünyanın
tezatlarla yalnızlıklarla dost…
Düşünüyorum bir mum ışığında.
Zulmet mi bir yanda veya nur? Kimler seslenmekte ruhuma, dur! Hangi ufuklarda benim için
Bulamadığım huzur?
Tutan olmazmış ellerinden
Hep dilemma yaşayanların
en karanlık rüyaları görenler bile.
Düşünüyorum…
Gençliği, gençliğimi
Çırpınır iki çizgi arasında biliyorum.
İnsanlar, benliğin tuzağında benlikler
Merhaba, derken bana kirli eller
Anlatmak isterim bir gerçeği
anlatır dururum onlara,
fakat yollar uzak
ulaşmak zor, biliyorum.
Yürüyorum kaldırım izbelerinde
Yürüyor kavgalılar, kavgasızlar, yalnızlar
Gel, diyorlar bana ‘gel, gel’
Gidecekken asılır yakalarıma sanki
Bir meçhul el.
Düşünüyorum bir mum ışığında
İnsanları düşünüyorum.
Şu mumun alevi gibi coşar hayatta
Bazen yükselir bazen büzülür
ama bir an gelecek ki,
her ateş gibi
sönecek biliyorum.