Düşünürüm Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Düşünürüm.
Düşünürüm de, çıkamam içinden.
Kimi memnun, kimi değil,
Halinden.
Buna rağmen ortalıkta,
Malıyla parasıyla övünenler var hem de çok,
Fakat!
Yanına otursan,
Çay kahve söylemez, yirmi beş kuruşu yok,
Onun cebinde;

Atar tutar kimileri.
Aklınca verir veriştirir, hükümete meclise.
Açlıktan bahseder, yokluktan zamlardan bahseder.
Oyunu gider de ona verir
Ve bunlar!
Geri kalmaz israftan.
Eşyanın çokluğundan geçemezsin,
Onların evlerinden;

Din mi konuşulur sohbette,
Dinle de bir gör.
Her birini bir alim, bir derviş sanırsın sen,
Başlarken sohbete.
Sorsan namaz kılmamıştır, oruç tutmamıştır hayatında,
Bilir bilmez her şeye karışır gör,
Devam eder din üzerinde ahkam kesmeye;

Düşünürüm,
Onlar konuşurken.
Bu insanlar neden onu bunu çekiştirir her şeye karışırdır diye
Eğriyi doğruyu bilmeden;
Aklım ermez.
Ve sonra, kalkar giderim yerimden;

31 Ekim 2012
Antalya