Örneğin bir mıknatıs ile bir toplu iğneyi ele alalım. Masa üzerinde sabit duran bir mıknatısa doğru toplu iğneyi düz bir yüzey üzerinde, yavaş iterek yaklaştıralım. Bu yaklaştırmamız esnasında toplu iğne, öyle bir noktaya gelir ki, artık bizim yaklaştırmamıza gerek kalmadan çekilircesine (ki çekilir) kendilik hızlı bir devinim kazanarak, sizin itmenize gerek kalmadan, mıknatısa yapışır.
İşte toplu iğnenin cazibeye kapıldığı nokta ile mıknatıs arası, toplu iğnenin mıknatısla giriştiği bir ilişkindik alandır. Cazibeye kap ılınan en uzak yer, iliş kinlik alanının zorunlu bir son sınırıdır. Bu son sınır İliş kinlik alanının şeklini de belirler. Tabii ki mıknatıs ilişkilerinin giriştirildiği alan, düz bir çizgi gibi düşünülmelidir de. Girişme alanı mıknatısın tüm çevresinde, mıknatıstan her bir yöne doğrudur. Girişme alanının, lineerlikler de dâhil olmak üzere, nonlineer de olabilen, çok değişik formları söz konusudur.
Mıknatısa ilişkin uzayının şeklini de görebilirsiniz. Altına ufak bir mıknatıs yerleştirilecek, oldukça geniş yüzeyli bir kâğıt üzerine demir tozu serpiştirin. Alttan mıknatısı bir düzenekle ya da elle yavaş yavaş yanaştırınız. Mıknatısın ilişki alanı, kâğıt üzerinde ki demir tozlarını bir şekil içinde kümeleyecektir. Bu şekildeki bir girişme ile ilişkindik alanını ve ilişkindik uzayının, bitim sınırlarını görmeniz olası olacaktır.
Toplum da bir iliş kinlik uzayı gibi düşünülebilir. Toplumun ittifak ettiği insan yerleşimli coğrafya alanları toplumun ilişkinlik girişme uzay alanıdır. Toplumlar organik ilişkileşme gibi olduğu için, içte kapalı, dışa kısmen açık bir sistem girişmesi uzay ilişkindik alanını da uygular. Toplumlar insan temel gereksinimlerini sağlayışların bir girişme ilişkileşmesidirler. Her ilişkileşme bir karşılıklı sınırlanma ve bir karşılıklı sağlayışlar yerine getirme yükümleşmesidirler. Bu sınırlanma insanın hem zorunlu hem de bilinçli bir idrakle kendisinin de sınırlanmaya katılmasıdır.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta