Düşünür! ! Şiiri - Tuncay Akdeniz

Bülbülün umudu kalır bahara,
Konar bir çalıya gülü düşünür.
Kırdırmaz dalını,hara rüzgara,
Bağbancı bağında dalı düşünür

Gelinler beşikte,bebeği bezer,
Yetimlerin eli,koynunda gezer.
Arılar çiçeğin,sırrını çözer,
Girer kovanında balı düşünür.

Bu aşkın sevdası,büktü belimi,
İstersen bağımda soldur gülümü
Can çıkmıyor canda,bekler ölümü
Kerem yanar aslı külü düşünür

Anasız ağlaşır körpe kuzular
Yüzü gülmez yürek yara sızılar
Sevda hasretinde aşkı arzular
Bahar sevdasında yeli düşünür

Bu sevdayla aşkın,gülünü kokla,
Kurut yaprağını,hatıra sakla.
Yaralama gönlü,attığın okla,
Mecnun Leylasını çölü düşünür

İnsanlar yorulur gönül yorulmaz
Sevgisiz gönülden sevgi alınmaz
Her suyun üstünde geçit bulunmaz
Gönülden gönül'e yolu düşünür

Sevgisi kaplamış bak asumanı
Gönüller sınırsız derin ummanı
Tuncay’a sev demiş sevdiğin canı
Dünyası bir başka kulu düşünür