Düşünün Bir Kere Şiiri - Özlem Yılmaz 9

Hep zamanı mı olmalı insanın,
Bir şeyleri düşünmeye?
Hiç vakti olmadan, durup dururken,
Vitrinde beğendiği kırmızı puantiyeli elbiseye bakarken
Düşünme gafletinde bulunamaz mı insan?

Hırslısın, telaşlısın, acelen var.
Yüzüstü yıkıldın, tıpkı hayallerin gibi.
Nasıl acıdı karnın?
Ben de düştüm kaç kez bilirim o acıyı.
Yaşamın bulanıklığı yüzüne vurur adeta.

Kir pas içinde kalmışsın, biraz ayağın kanıyor.
Ve sen hala evde değilsin.
Üstelik annenin sana kızma ihtimalini bile düşünmeden
Burada fütursuzca oturup, hayatı mı düşüneceksin?
Oysa annen de bir hayattı, yediğin azarlar da keza.

Hayatı tek kelimeyle anlatamazsın.
Muhteviyatına bakman lazım.

Düşünmeye aşktan mı başlasan? (Sadece küçük bir öneriydi, es geçebilirsin.)
Sevebilme yetisi, başkalarına tahammül etme belki biraz da.
Düşünsene(bak yine düşünsene dedim)
Bir başkasını kendinle eş sevmek
Ya da biraz fazla
Belki de bir hayli fazla, manyakça (Yanlış anlamayın narsist değilim.)
En iyisi sistem tümüyle çökmeden,
Bırak aşk meşk düşünmeyi.
Ben baktım içinde bi halt yok zaten valla!
Sen bence memleketi düşün.
Kadına “karı” dendiği,
Uzaktan ot, yakından et yığını hissettirildiği,
Çocuk doğurmak dışında hiçbir hüneri olmayan,
Bazen ayaklarının altındaki cenneti dahi unuttuğumuz
Süresiz faaliyet gösteren, emektar kadınlarımızı.

Terörizm yoktur diyenlerin aksine
Sınırda kahramanca çatışan,
Ve maalesef şehit düşen mehmetçiklerimizi.

“Kimin eli kimin cebinde” nin prim yaptığı,
İzdivaç programlarının reytingleri patlarken,
Rüküşlük abidesi, boya küpü hatunların,
Ağızlar otuz beş derece açık olmak suretiyle izlendiği
Vurdulu kırdılı yapımların, vadideki kurtların,
Zap yapılmadan,
Gözlerin fal taşı vaziyetiyle cebelleştiği,
Aptallar makinasının esiri biz insancıkları,

Şu an burada lafı ağzında, küfrü dozunda, rafı tozunda tutmak için uğraşan
Beni düşün.
Ya da boşver dağınık kalsın.
Bu memleketi sen mi kurtaracaksın?

En iyisi mi?
Kırdığın kalpleri, üzdüğün aşıkları, üzüldüğün aşkları düşün.
Yolda gezerken çarptığın teyzeyi, amcayı, bilet satan esnafı.
Üst komşunun boş yollanan tabağını,
Samimiyetin su yüzüne çıkmadan,
Bir çırpıda heba olduğunu,
Gözlerinin fardan arınmadan ferinden arındığını.

Betin benzin soluk, soğuk bir gecede,
Sen sokakta yatanı düşünmeden, yorganlıyken bir de.
Aç gezmediğin halde, açgözlülüğün herhalde,
Nasıl iki hamburgere saldırdığını,
Ve o esnada ağzını yamandıran küçük çocuğu
Gördüğün, görebildiğin halde(Hani şu burnu sümüklü, pantolonu ben her ne kadar biraz desem de bir hayli yırtık olan kendi minik, yüreği umman yavrucağı)

Kırdığın dostlarını demişken
Ya da dememişken, tam da demek üzereyken
İşte her neyse.
Arkadaşın seviyor diye aşkından vazgeçen sen.
Mutlusundur inşallah!

“Düşün düşün...tur işin.” diyenlere inat.
Yaşasın düşünceli hayat!