Düşünsene Hele Şiiri - Bahattin Tonbul

Sağır köşelerin,sessiz ıslıkları
Duysun sesimi bak ben bir kere sevdim
Adam gibi sevdim,şimdi neyim
Bir de sen
Söyle,söylesen de ona göre halime
Ağlayıp sızla yayıp da bilsem

İçimde oluşan çınlayan o sese kavuşayım
O gidince zaman sustu,
Mekan sustu,yürek kustu
İçten içe yaşayıp yaşattıkça da hiç susmayacak
Dünya sevenlerin sevdalıların sesi ile
Hep kulaklarda çınlayacak
Kimi ağlayacak,kimide bazen gülecek
Ruhumu kaplayan ateş
Ne olacak
Bilmem

Cennet mi? cehennem mi olur
Ufuk aniden,dilediği gibi kıpkızıl kordur
Mavi gök önce turuncu,sonra siyaha döner
Gülenler ağlayana ne emreder bir bilsen
Sus dese susturamaz
Haykır dese haykıramaz
Ağrılar sızılar kayboluverir
Bir toz bulutu gibi
Ufkun üstünden
Nereye gittiğini neler yaptığını anlayamazsın
Takip edemezsin hatta bilemezsin
Ellerinle toprağa koyduğun
Kıyamadığın mis kokulu yari
Düşün artık
Nerden gelip nereye gittiğini
Hatta şuan sensiz nereler de yattığını
Düşünsene hele
Bahattin Tonbul
22.1.2011