O kadar tanımıyorduk ki
Baba tarafından sevilmeyi
Adını duymuştuk bu sevginin
Siyah beyaz televizyon da
Küçük ev dizisinin babasında da görmüştük
O nedenle de çokça istiyorduk
O kadar çok istiyorduk ki
Televizyonlar renklendi tüplüler plazma oldu
telefonlar cebe girdi.
Zamanlar bitti isteğimiz bitmedi.
O kadar uzun süre istemekte kaldık ki
Bu isteğimizi gerçek zannettik
Yani güvenmek bir de sevmek
İşin tuhaf tarafı
Zannetmeyi de çok istedik.
Gerçek tahammül edilemezdi.
Düşünsene baban var, ama arkan yok.
22.06.2020 / Denizli
Şule AkşitKayıt Tarihi : 22.6.2020 01:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Baba...
![Şule Akşit](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/22/dusunsene-arkan-yok.jpg)
Güzeldi şiiriniz..
Kaleminize ve yüreğinize sağlık Şule hn.
Selam ve sevgilerimle.
Ne güzel özetlemişsiniz ,bütünlük önemli ismen,ruhen ,cismen ... Eyvallah güzel arkadaşım ,sevgiyle
TÜM YORUMLAR (1)