hep sonbahar gelince sensizliğe
anlamadım içimdeki sesi
sensizliği
ve uğruna verilecek her şeyi...
sensizliğin yağmurları vurdu
geçen akşam pencereme
ilgilenmedim, umursamadım
ve seni görmediğim bir gün daha geçti
ama artık alışıyorum sensizliğe diyemedim.
düşünsem belki olurdu
ama düşünmedim gökyüzünü
senden sonra
düşünmedim sensiz kalmanın korkusunu.
Kayıt Tarihi : 10.10.2012 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!