Düşünmüyorum Şiiri - Nuray Sarac Koparal

Hiç sevmediğim renkle
Kahverengi kalemle yazıyorum şimdi!
Sen ilk kez bırakmadın ki beni...
Hiç tutmadın ki zaten ellerimi...
Yalnızdım! Sen varken de,yokken de...
Biliyormusun,ağlayamıyorum şu aralar...
Bayram geçti,yaz bitti
Hatta votkam ve sigaram da
İki aydır tatildeydi,
Buna rağmen ağlayamadım...
Yani gözlerim,sadece gözlerim
İki damla yaş akıtamadı...
Dün doğum günümdü,
Annem ile babamın mezarına dahi
Gidemedim...
Umursamadığımdan değil,
Gidersem,dönmek istemeyeceğimden.
Bir dostuma kızdım,
Bir diğerine alındım,
Koluma kırmızı bir balon bağladım,
Votkama kapıyı açtım,
Sevdiğim bir kaç kişiyle
Doğum günümü kutladım,
Bir arkadaşımı can dostum yaptım,
Cesaretim olsaydı,
Kendimi denize bile atardım,
Doğum günümü ölüm günüm yapardım
Ama olmadı...
Duygulanıp ta ben
Bir türlü ağlayamadım!
Anlıyormusun?
Bitmişim ben!
Ne o! Ne şu! Ne bu! Ne sen! Ne ben!