Düşünmüyorsun Şiiri - Hamdi Güngör

Seni düşündüğüm her anda,
Beni düşünmüyorsun biliyorum.
Kalemin yazmak istediği,
En güzel sözü armağan etmek,
En gizemli kelime ile seni tasvir etmek istediği,
Seni düşündüğü her anda,
Beni düşünmüyorsun biliyorum.
Gecenin en köründe,
Ağlamanın ne demek olduğunu bilmeyen sen,
Her göz yaşında,
Ruh kuyusundan çıkartırken seni,
Beni düşünmüyordun sen.
Biliyorsun halimi,
Gözlerine bakarken kaçırıyorsun gözlerini,
Biliyorum istemiyorsun beni,
Seni düşünürken ben,
Beni düşünmüyorsun ki sen.
Ruhumda kemikleşen fikirsin,
İçimde en büyük tezatsın,
En güzeli manalar aleminde,
Anlamı olan tek kelimesin,
Seni düşündüğüm her anda,
Beni düşünmüyorsun biliyorum.
Anlarsın diye beklemek halimi,
Sabır taşını çatlatmak,
Beni düşünmediğin her anda,
Düşüne bilme ihtimali ile yaşamak.
İçime işlerken sana maliktim,
Ama gerçeğinde mahrum,
Gözlerinde sonsuzluğu anlatırken maliktim,
Gözlerine bakarken mahrum,
Ellerinin en kıymetli mücevherlere,
Layık olduğunu söylerken sana maliktim,
Ellerinden tutamazken mahrum,
Gülşen de yüzlerce gül içinde,
Bir yüz çizerken sana maliktim,
Yüzündeki bir göz yaşını silmekten mahrum,
Kalemin gölgesinde,
En gizemli kelimelerde sana maliktim,
Karşında iki sözü söylemekten mahrum,
Alnım secdeye değdiğinde mahrumken senden,
Ellerim avuç açarken Allaha,
Dudaklarım maliktir dualarda,
Seni düşündüğüm her anda,
Biliyorum beni düşünmüyorsun.
Ben, ben olmaktan çıkmadıktan sonra,
Kalem yazmayı unutmadıktan sonra,
Beyaz yapraklar senden tiksinmedikten sonra,
Kalbimden çıkamazsın sen.
Seni düşündüğüm her anda,
Biliyorum beni düşünmüyorsun.
Yinede sen kalbimde kaabilsin,
Ölene dek mukabilsin.