Bir gün insan virgülü kaybetti,
o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve
basit ifadeler kullanmaya başladı;
cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti.
Sonra ünlem işaretini kaybetti;
alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.
Artık ne bir şeye kızıyor, ne bir şeye seviniyordu.
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Çok güzel, çok anlamlı. Benim gibi bir edebiyat öğretmeni için çok şeyler ifade ediyor. Çok sevdim, beni gülümsettiniz, teşekkürler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta