Bu şehrin söylediği en güzel yalandın sen.
Yüreğime fısıldanmış ismin,
Kollarımda taşıyamadığım hayallerim.
Bu şehrin yaptığı en zor sınavdın sen.
Sokak sokak yalnızlıklar gömülü gecelere.
Bilemezsin sevmeleri seni.
Bu şehrin verdiği en tatlı azaptın sen,
Yaşama biçimiydi düşünmek seni.
Çıkamayacağım yarınların teminatı aşkın.
Mevcut mevzuun adı, varamayacağım vuslatın.
Bu şehrin anlattığı en yaşanası hikayeydin sen.
Kaybettiklerim hatırına işimi yarım bırakmasaydın.
Öptüğümü bilirim dudaklarını son nefesimde
Saçlarını koklarken parmak uçlarımda tel tel döküldüğümü…
Elbet böyle yazmadı kader,
Nasıl hayır derdim olsaydı hayaller.
Bu şehrin oynadığı oyunun kaçınılmaz sonuydun sen,
Baksaydın görürdün oysa,
Hasretinde aşkın biçare nasıl güldüğümü!
Bu şehrin yaşattığı en güzel ölümdün sen.
Ruhuma üflenmiş gözlerin.
Zamanı şekillendiren güzelliğin.
Bu şehrin içirdiği en hakiki yalandın sen!
30.01.2017
Tamer ArabacıKayıt Tarihi : 3.2.2017 10:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!