Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Düşünmek güzel de, ya unutmak? İnsan ne kadarını unutabilir, ne kadar mutlu olabilir? Yoksa dertlerin üstesinden gelince daha mı mutlu oluruz? Az ve öz, düşündürücü. Tebrik ederim değerli şair. Sevgi ve saygılarımla.+
dertlerimi unutabilir miyim?
unutmak doğru mu?
dertsizlik neden mutluluk olacak ki?
bilebilir miyiz? baharımızdır belki
sıkıntılar
acele eder durur insan
düşünmeksizin sonunu ölümün …
Kaleminiz daim olsun hocam. saygılar..
Oysaki mutluluk kavramı insanlara göre değişen şekil alan bir kavram,nasıl kiiii başkalarına yaptığı kötülük ve zararlardan zevk alan,mutluluk duyan sadist düşüncelere sahip insanlar olduğu gibi,sadece 1 kap yemeği bulduğu için mutluluk duyanların olması gibi.Bence mutluluk insanın özünde yatan tüm güzel duyguların yaşanılması o an bile olsa !...Kutluyorum CAN !...ÇOK HOŞTU.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta