'Hiç düşünmedik ki...' dedi,
'Biz ölümü hiç düşünmedik ki...'
Dedi Rahşan hanım!
Elli yılı aşkın,
Koskoca bir elli altmış yıl...
Birlikte olup da,
Birlikte yaşayıp da,
Ölümü düşünmek,
Ayrılmayı düşünmek...
Çok zor galiba!
Ama gerçek, gerçek bu işte.
Ecevit de,
'Ben ölmekten değil...
'Rahşan'dan ayrılmaktan,
'Ayrı düşmekten korkuyorum! '
Demiş...
Ama, o kadar içiçe
O kadar sıkıca yaşamışlar ki...
İkisi de ölümü düşünememiş!
Ayrılmayı, ayrı kalmayı hiç düşünmemiş...
Dünyanın acı gerçeği!
Hiç düşünülmeden gelmiş...
Bu dostluğa,
Bu sevgiye,
Bu derin sadakata ve saygıya,
Melekler bile gülümsemiş!
Ölüm,
Hiç düşünülmeden gelmiş!
Bu dostluğa,
Bitmeyen bu sevgiye,
Eksilmeyen ve gittikçe artan,
Bu saygıya,
Ölüm bile gülümsemiş...
Ama hiç acımadan,
Zamanında gelmiş!
Kayıt Tarihi : 7.12.2006 21:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necmettin Özelçi](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/07/dusunmek-16.jpg)
Dilinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (2)