Düşünmeden Sonunu Şiiri - Meziyet Ak

Çocukları çok sevip bu dünyaya getirin,
Düşünmeden sonunu salıverin yaşama.
Beğinleri körpecik sevgilerle yetişsin,
Bedenleri narindir hayatıyla oynama.

Tahsil görmez bazısı askı, mendil satarak,
Boyacılık yapıp da ekmeğini kazanır.
Çiçek gibi çocuklar vazifemiz korumak,
Aile ilgisizdir hep sorunlar yaşanır.

Bırakıp da başıboş harcamayın onları,
Eğitimi verirsen getir derim dünyaya.
Düşünmezsen onları hazin olur sonları,
Getirdiyseniz eğer hazırlayın yaşama.

İstedimi hiç sizden bu dünyaya gelmeyi,
Bir kaşık aş biraz su vermek yeter sanarsın.
Hakkın var mı onlardan esirgersin gülmeyi,
Neden gelsin dünyaya bırakın da doğmasın.

Mutlu isen yuvanda güvenirsen kendine,
Geleceği hazırla sonra getir dünyaya.
Yazık etme biçare çocukların gönlüne,
Biliçlendir kendini cevap ver şu soruya.

İstemek hakkı yok mu yaşamında düzeni?
Veremezsen isteme onlara da günahtır!
Yetiştirir işlersen aile sevgisini,
O çocuk hakkın olur yaşaması mübahtır.

Sor kendine bu sözüm gerçek değil yalansa,
Kanım akmaz yargıla vursan bile kalbimden.
Suçla beni o zaman gönlün eğer rahatsa,
Düşünürsen inan ki hak verirsin gönülden.