Yalnızlık kaderimmiş benim,
Aynalarda söylüyor çirkin olduğumu.
İşte kim olduğum ortada,
Hep kaybediyorum bir anda bulduğumu.
Fark etmez benim için artık seneler,
Nasıl geçerse geçsin, umurumda mı.
Çektim perdelerini ardına dek
Yalnızlığa açtım karanlık odamı.
İşte şu deryadaki boş sandal benim,
Çılgın dalgaların elinde rotası.
Bilinmeyen bir yer varsa eğer,
Benim yerim düşünme odası.
Kayıt Tarihi : 29.11.2008 20:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yüksel Erentürk Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/29/dusunme-odasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!