Düşünki, gecenin kör karanlığında
Oturmuşsun, kendi başına kenarda
Önce burnunun ucunu bile görmezsin
Sonra belirginleşir ellerin, ayakların
Yavaş yavaş belirir etrafında ağaçlar
Derinden duyarsın, öter bülbüller
İşte seni karanlık hayallerimin içinde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim