Düşünki Şiiri - Selver Güvercin

Düşünki, gecenin kör karanlığında
Oturmuşsun, kendi başına kenarda
Önce burnunun ucunu bile görmezsin
Sonra belirginleşir ellerin, ayakların
Yavaş yavaş belirir etrafında ağaçlar
Derinden duyarsın, öter bülbüller
İşte seni karanlık hayallerimin içinde
Tıpkı böyle buluyorum, belirginleşiyor
Önce gözlerin ışıldıyor, sonra dişlerin
Dudakların, saçların, yanakların
Sessiz yürüdüğünü, endamını görüyorum
Sesini fısıldar gibi duyuyorum
Ellerini tutmak için uzanıyor ellerim
Fark ediyorum, hayalsin, yine hayalsin…