Düşünemiyorum İstanbul'u

gri siyah beyaz
özlemlerimle
oynaşır yürek kabartıları
dokundukça sinsi dalgalara.

sen sen
gelirsin aklıma.

boş bırakmadığın kalbim
nefes nefese kalır
yetişemem
martı
uçuşlarına.

güvertedeyim,
soğuk bir pazar sabahı
asık suratlara inat
gülümseyerek
bakıyorum
İstanbul'a.

umutlar şehri;
ne kadar seviyorsam seni,
uzak tarihine
yakın hissetsemde
kendimi,
gizlerinin içinde
kaybolmak
ürkütüyor
beni.

olmuyor,
olmuyor işte!
görüyorsun ki;
her başlangıçta
son da senden
geçiyor
yine!

üşüyorum,
yüzüm,parmaklarım,burnum
üşüyor.
uzağım,
sıcağını istiyorum.
tuz tadı
dudaklarımda
denizin nemi mi ne
utanıyorum.

görüyorum,
donuk boş
bakışlarım
erenler üzerine
yansıyor,
İstanbul ışıldıyor.

düşünüyorum,
her martı
hayatın ta kendisidir
beyaz / gri / siyah,
çırpınışları
özgürce
bir parça
leş
peşinde,
sevimli, mutludur gagaları
işte budur yaşamak.

kalabalık,
kalabalık ezerken
içimi,
sessizliğinde boğulmak
kötü
çok kötü.

kalabalıkları severim
sesli,

kimsesiz
boş
düşünemiyorum İstanbul'u.

18.02.2007- istanbul