Düşünemezdim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Düşünemezdim
Yüreğimin bu viran bağlara döneceğini,
Yağmursuz havada bağrına yıldırımlar düşeceğini,
Böylesine sahipsiz kalacağını düşünemezdim.
Kader öyle bir koydu ki; önüme hesabımı,
Nasip öyle bir kapattı ki; defterimi,
Bir anda viranelerde buluverdim
Kendimi.

Ah, bu alevler içinde yanası yürek, ah…
Ah bu gördüğüne güvenen,
Ah bu gördüğünü seven yürek…
Ben seni nasıl cezalandırsam?
Nerelere sürsem seni?
Ömür boyu uslanamadığını
Sana nasıl
Bildirsem?

Aklıma mı gelirdi yüreğimin onunla işbirliği yapacağı?
El ele verip kanıma ekmek doğrayacakları?
Gecemi-gündüzümü zehir-zemberek edecekleri?
Aklıma mı gelirdi peşlerine düşeceğim?
Aklıma mı gelirdi
Mum ışığına hasret dehlizlerde
Ölümlerden ölüm
Beğeneceğim?

Anladım ki; rüzgarı avuçlamışım sevda yerine,
Akarsuları tutmaya çalışmışım avuçlarımda,
Her gün yeni bir tufan,
Her gün bir yeni deprem
Umutlarımda,
Her gün bir başka yara gönlümde,
Ben ona ne kadar yaklaşırsam yaklaşayım,
O benden çok
Ötelerde.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 11-12/100)