Düşünelim Şiiri - Erdem Ak

Elin oğlu uçarken sıra sıra
Sen, yalnız bakacak mısın onlara?

Diyebiliyor musun senin için Türkiye
Herşeyim, kendim, canım feda
Yeter ki sen sonsuza dek yaşa diye
Gerekirse ölürüm ben karada, havada
Sen ecdadımın yadigari layıksın bu sevgiye?

Biliyor musun sen
Ne demek gökyüzünde bir uçak
Sessiz, hızlı ve giden yüksekten
Şöyle kaldır başını bir bak
Neler geçecek bakalım o yürekten?

Demez misin içinden bir ah,
Keşke ben de olsam böyle?
Etmez misin uçanlara tamah?
Söyle, doğruyu söyle
Kaçan fırsatın karşılığı mı bir eyvah?

Bakma rahatsın bugün
Görebiliyorsun doğan güneşi
Ya gelirse o unutulmaz dün
Ki yakıyor halen ateşi
Ne yapacaksın o gün?

Kimse demez sana:
'Yüksel, yükselebildiğin kadar.'
Kimse yardım etmez sana, bu vatana
Onu seven senin kadar.
Öyleyse durma, ileri, layık ol ATA'na!

Gelirken elin oğlu üzerine uçakla,
Karşı mı geleceksin ona yine
Sırf kürekle, baltayla, bıçakla,
Geçirirken o seni yerin dibine
Boş mu duracaksın, hem de hangi hakla?

Giderken tüm dünya uzaya
Bizler bekleyecek miyiz hala?
'Aydede' mi diyeceğiz hala Ay'a?
Yaratırken başkaları yeni bir dünya onunla
Biz devam mı edeceğiz, sadece bakmaya?

Ölmek değildir olmak kahraman
Birşeyler verebiliyorsan bu vatana
Kahramansın o halde hem de yaşayan
Ölüden hayır gelmez ne bana ne de sana
Yaşaman bile yeter bu toprağa, inan.

İstanbul - Mart 1990