Düşüne Yatıyorum, Şiiri - Çağdaş Öztürk

Çiçekleri çok seviyorum
Kokularını senden almışlar, biliyorum
Hangisini alsam elime
Seni kokluyorum.
Misk-i amber teninde ter tanesi
İçime çekiyorum
İçime doluyorsun;
Korkuyorum nefes vermeye; tutuyorum…

Dalgaları çok seviyorum
Hep seni getiriyorlar bana
Ve ses etmiyorlar dokunmama;
Avuçlarım avuçlarında
Saçlarında
Dudaklarıma götürüyorum avuçlarımı
Öpüyorum
Korkuyorum avuçlarımı açmaya; sıkıyorum…

Ayı da güneş kadar seviyorum
Yüzüne benziyorlar, yüzüne vuruyorlar
Bakabiliyorum sana karanlıklarda;
Nurun fışkırıyor yüzüne vuran ışıkta
Yüzün ışık ışık
Bir benim buna alışık
Korkuyorum gözümü yummaya; bakıyorum…

Uyku çökünce geç vakit gözlerime
Uyumanın heyecanı doluyor içime
Düşüne yatıyorum zira her seferinde;
Kimselere de sormuyorum.
Kollarımla sarıyorum seni
Öpüyor, kokluyorum
Dizlerime yatırıp saçları okşuyorum
Bir güzel seninleyim ki sorma!
Korkuyorum uyanmaya; uyuyorum...

Çiçek topluyorum,
Ellerimi suya sokuyorum deniz kıyısında
Mehtaplı gecelerde sokakta sabahlıyorum
Uyuyorum gözlerim yorgun düşünce sana bakmaktan;
Düşüne dalıyorum;
Doyamıyorum…

Bir sır gibi saklıyorum bu aşkı herkeslerden
Kendimi saklayarak…