Senden ayrıldıktan,
dele üç yıl beraberlikten sonra..,
Her şey diyet ekmeği gibi tatsız.
Yaşamak yalan,
sana alışınca her kadın yavan.
Daha ilkokulda öğretirler,
elma ile armut toplanmaz derler.
Oysa ben,
sensiz günlerimde..,
Elmalarla toplandım,
armutlara çarpıldım,
boğazıma duran ayva tadıp..,
Nar taneleri gibi dağıldım.
Davranışlar yapmacık, herkes hilekâr.
Bağıran, uluyan, ısıran,
o an..
İçinde kopan duygu,
kestiği rol sonucu,
kopardığı yanına kâr..
Hele riyakâr.
Oysa sen..
Tamam der gibi,
gözlerini yumman,
ve usulca omuzuma dokunman..
Öyle güzeldi ki.
Şimdi tek beklediğim,
kendi kıymetim.
Çabucak gelsin diye,
dualar ettiğim,
hasretine tek çare.., Ecelim.
Kayıt Tarihi : 6.2.2008 04:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Enver Ertürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/06/dusundurduklerin.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)