Düşündüm ki... Şiiri - Arif Arslan

Düşündüm ki sen yoksun
Daha önce de yoktun
Dünyam karanlık, sisli
Mevsimler hazan yüklü
Havalar bulutluydu.
İşte korkum da buydu!

Şimdi sen varsın yalnız
Mevsimlerim değişti
Bahar geldi gönlüme
Hazanlar geldi geçti.
Havalar hep güneşli
Ortam yeşil-pembeydi
Geceler loş ise de
Gündüzler pek hoş idi
Sevincim de bu yüzden
En güzel demindeydi
Gönlümde bahar olmuş
Ruhumda esen yeldi…

Eğer ki sen gidersen
Mevsim döner yeniden
Ben kalırım çaresiz
Başım döner aniden…
Kahrolurum şüphesiz
Zamanım geçmez sensiz.
Bunu yapmazsan bana
Lanet etmem zamana
Kahretmem hiçbir şeye
Neden korkuttun beni
Bu çekimserlik niye?

Kal gönlümde, bahar ol
Geceme hep seher ol
Sensiz geçmesin ömrüm
Mahzun olmasın gönlüm
Artık çile çekemem
Ama beni üzersen
Gidersen de “dur” demem!
Çünkü yıprandı gönlüm
Yıprandı duygularım
Biraz rahatsız oldum
Ondan bu kaygılarım
Ah sen beni bir bilsen,
Rüzgârdan nem kaparım…

06 Haziran 2005 Pazartesi