Ben, düşündüm ki;
Bu sefil hayatı kaderim
Saydığım duvara yaslanmış!
Olmam gereken yer,
Bir kalın ensenin
Saltanat sürdüğü sarayındaymış.
Gün; Paris, Milano'da başka
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta