Ben, düşündüm ki;
Bu sefil hayatı kaderim
Saydığım duvara yaslanmış!
Olmam gereken yer,
Bir kalın ensenin
Saltanat sürdüğü sarayındaymış.
Gün; Paris, Milano'da başka
Beşiktaş, Bebek'te geliyor aşk'a.
Ve gün
Ebiç, Çeltiklide hasta
Osmanyılmaz, Köşklüçeşme'de yasta.
Ben, düşündüm ki;
Bu hasta kaderim
Rayında olmayacak hiç!
Tahammülsüzüm,
Godoş hayatların lüksüne.
Umursuz, alaycı ve hafiften
Zevk ve sefa beytine
Takılmak lazım.
Avam bir güzelin arkasından
Tüm hayalleri
Nezaket ve tadında bulacaksın ki
Onu;
Soymak lazım,
Acımaksızın.
Emirgan'ın ortasında
Çırıl çıplak.
Kayıt Tarihi : 1.3.2014 01:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!