Düşündüm...
Seni...
Sonsuzluğun içinde ....
Durmadan
duraksızca
mütemadiyen...
Bir an'ın sonsuzluğunda...
Kırılgan ve de narin bir köprüden geçerken hatta...
Tutsaklığın pervanelere verdiği o eşsiz özgürlük bilinciyle ve gönül sofrasında sen olan bir bedevi ya da medeni olarak,farketmeksizin....
Açlığımı senin varlığınla bastıran bir adam olarak her daim...
Yetkinliğim kanaatimle birleşiyor senin yanında...
Ne az diyebiliyorum ne de çok,ama hep istiyorum seni yanık bağrımda.
Tabi dokunmadan doyduğum gözlerinin rengine,parmak uçlarımda yaklaştığım yürek atışlarına ve sakinliğindeki çoşkuya hasret olunca insan,cevap bekliyor sızımdaki çağrıya...
Kayıt Tarihi : 8.8.2022 00:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!