Şöyle uzun bir düşündüm bugün.Gençliğin hayallerinden ve ulaşılan yerlerden baktım geçen şu hayata ben.
Sorguladım gelip geçen günleri.Hemde geçip gitti demek varken.Yanlışlarım duygulara yenilmiş meğer,hemde meğerse hep eperken.
Ne çok yorulmuşum meğer,ne kadar değmezlere vermişim değer,neler yaşamışım
Neler.Ha böyle ha şöyle derken.
Meğerse çok basit yaşamak gerekmiş hayatı,çok abartmadan,hayattan çok şey beklemeden.Çok yormamak gerekirmiş şu narin bedenleri,tutmak gerekirmiş,bize uzanan elleri.işte bitirdik zamanı ha böyle ha şöyle derken.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim