Düşündüm Şiiri - Osman Beyoğlu

Yürüdüm ...
Adımlarımı sayarken geldin aklıma,
Hayallere bulanmış yüzün göründü sokak aralarında
Ellerimi uzatsam, dokunacağım sanki saçlarına.
Bir rüya sanki olanlar, yeni bir hayata uyanan taze bebek kokusunda...
Güldüm...
Parmaklarını seven ellerimi çektim ellerinden.
Soğuk bir pınar aktı içime,
Serinledim...
Aniden bir martı havalandı sahilden göğe doğru.
Hızlıca kanat çırparak çekti bakışlarımı senden.
Gerçekleri haykırdı sanki, uzun hayatımın tükenişini seslendi kendi dilinden.
Hayatı düşündüm...
Uzun ince bir yol diyenler geldi aklıma,
Oysa çok yaşamadan girdiler yer altındaki odacıklaraına...
Bende mi gitsem ıssız ellere,
Soğuk, şevkatten yoksun, terk edilmiş meskûn yerlere...
Bir ışık görünse, gün ağardı sayarım karanlık odamda.
Titreyen mum azalıp sönünce, dönerim gecenin rengine...
Su ol bu hayatta.
Berrak bir rengin olsun mesela.
Üzülen gözlerden damla damla akma ama.
Can ol, kavuşmak isteyen cananlara...