Düşündüm.. Şiiri - Mehmet Çoban

Düşünmeyi düşündüm
Düşünceler arasında
Belirsiz, karışık durumda

Düşünebilmeyi istedim
Sakin, sessiz ve derince
Kısıtlanan özgürlüklerde

Kaldırımlara basar gibi
Bir, bir basarak geçtim
Eski düşünceler üzerinden

Eski düşüncelerin
Kimi düzgün, kimi bozuktu
Düzgünleri hatırlamak istedim
Bozukları gömdüm derinlere
Esef ettim eski kişiliklerime
Geleceğimi çizerken ümitlerle

Düşünmeyi düşündüm
Umutlu hayaller kurarken
Tüm geleceklerimi süsleyen

Engellere takıldım düşünürken
Sus, konuşma, sorma diye
Dogmalar, yasalar, inançlar
Etrafımda düşünmeyi engelleyen

Bir çocuk ağlarken gözleri yaşlı
İtilip kakılırken ezilenler
Yeşiller kururken etrafımda
Her tarafımda yükselen betonlar
Eksilen suların sessizliğinde

Düşünebilmeyi düşündüm
Tüm olumsuzluklar içinde
Bencillik ve çıkar engellerinde
“Bana ne” kavramının gölgesinde
Tüm umutlarım kayboldu geleceğimde

Aradım dolaştım durmadan
Ulaşabilmek, kavuşabilmek için
Düşünmenin suç olmadığı yere
Zulmü gördüm her ulaştığım yerde
Ezenler, Ezenler, Ezenler
Zulm ediyordu tüm ezilenlere

Kaldırmayı düşündüm ezilenleri
En güzel özgürlük sözleriyle
Kaybolup gitti her biri
Güzel sözlerle süslenmiş, allı pullu
Yalancı kavgaların gürültüsünde

Düşünmeyi düşündüm
Düşünmenin öğretilmediği
Düşünmenin yasaklandığı yerde
Beyni yıkanmış robotlar arasında

28.10.2005-İzmir