Düşündüm...
Bir ömre sığdıramadım bir kaç yaşamı.
Ve ölemedim bir kaç kez.
Düşündüm, düşünemedim...
Gençliğim gidiyor dedim, kıymet bilemedim...
Ayrılığın veda çanları şarkısını söylerken şimdi;
İçime derin bir sızı düşüren gölge kimdi?
Kimdi diye düşündüm.
Labirenlerde aradım çıkışı hep,
Bilerek, tüm çıkışları es geçerek.
Bir ışıktan yoksun olarak,
El yordamı ile bulmaya çalıştım.
Karanlıklarda, yolumu ben hep.
İşte şimdi, göründü doğudan tan yerinin ağartısı
Birazdan güneş doğacak, bu hüzün son bulacak.
Kayıt Tarihi : 19.6.2007 10:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İ.K. 09:50 19 Haziran 2007
![İdris Karagöz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/19/dusundum-18.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!