Yıkık dökük baraka içinde yaşam sürmek
Dumaların içinde ölü gibi öksürmek
Zaman akıp giderken aldandığına tiksinmek
Düşündükçe hep seni nefret düşer içime
Neşteri kalbe vurup kaçmaktır senin işin
Aklıma düşüyorken sinsi sinsi gülüşün
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta