Düşündükçe Şiiri - Emre Akbulut

Düşündükçe seni bir heyacan beliriyor tam içimde, Bir yandan Ostimden çıkan toz bulutlar aşınıyor göz bebeklerime... Dudaklarımsa kan revan... Minicik ellerinle bütünleşirken avuçlarım Attığım yumruklar duvarlara sevdalanan bir oyun bozan... Anam gibi, özlemek,Acılara dayanmak ve beklemek. Babam gibi tütün,bira,votka. Düşündükçe bunları sen yanımdan hiç eksik olmayan bir meret... Düşündükçe, Ağustos akşamları kadar sıcak dokunuşları, Tenime değen sıcaklığın ruhuma dokunuşu... Düşündükçe, Seni bulduğumda kaybolan aklımı, Türkiyenin başkentinden gelen kokunun beni nasılda şahlandırdığını... Bir de hatırladıkça Gidişini. Bana hiç bir zaman bir daha dönmeyişini, Ve benim buna karşılık can çekişen kalbimi yerinden söküp atmak isteyişimi, Tekrar Tekrar düşündükçe artık seni sevmediğimi, Hiç bir zamanda benim olamayacağını, Tüm var olanlarımı da yani senden sonra kalanları da, Ceplerime doldurup başka diyarlara takas etmeye gidiyorum. Ve sürekli bunu düşündüğümde bir daha anlatmaya gücümün yetmeyeceğini biliyorum... Hayatım hadi aklımı alda götür buralardan bir başka yalnızlığa, Sonra doyasıya seni görmenin sevinciyle sarılayım sana, Sevişmelerimiz aklımıza geldikçe de şık bir kahkaha atalım bu daracık sokağa, Son olarak da tekrardan alnına son bir buse kondurayım. Benim olamayacağının bilinciyle yalnızlığa randevu ayırtarak.. Emre Akbulut Orostopol Şehir 2011