'uğultuyu ebrulaştıran
imgesel yanılsamalar şiiri..'
Uğultunun ebruli olduğu
tuval
düştü yüreğime..
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
şirlerini okumak bile bir ağırlık katıyor insanın yüreğine,sen nasıl yazıyosun bunları abi.
UMUT İSTASYONU
HAYATI
Hayat kendisini sevenler için durup dinlendikleri kısacası soluklandıkları bir umut istasyonu;
kendisini sevmeyenler için ise, hayatın yükünün 'SEVGİ' treniyle üzerinde taşındığı ray gibidir.Onlara göre çok ağır bir yükü sırtlamaktır yaşamak.Ezilmeye mahkum bir........
ŞAİR KİMDİR? KİMDİR ŞAİR?
Şair kimdir? Kim değildir? Şiir hangi anlatılmaz duyguların can bulduğu topraktır? ?
ŞAİR; bütün dünyanın kara gözlükler takarakbaktığı güneşe çıplak gözle bakabilen insandır.
ŞAİR; ağaçları toprak bir zemin üzerine işlenmiş motifler olarak görenlerden ayrı olarak, ağaçlara yürümesini öğretendir.
ŞAİR; herkesin çiy,kırağı dediği şeyin ne olduğunu gözlerindeki yaşlarla karşılaştırıp, gözyaşı olduğu bulgusuna varan ve bunu bütün dünyaya kanıtlayan insandır.
ŞAİR; fabrika bacalarından tüten dumanla, tandırın dumanını ayrı ayrı yutabilen insandır.
ŞAİR; asfalt yollarda sakin sakin yürümeyi, patikalarda koşmayı bilen insandır.
ŞAİR; acıların yanaşabildiği en güvenli limandır.
ŞAİR; fizik kanunlarında maneviyatı, duyguyu da seçebilen insandır.
ŞAİR; yalnız başına gittiği bir yere, beraberinde bütün alemi götürendir.
ŞAİR; kapkara gölgeden alınlardaki çizgilerin yerini tesbit edip, üzerine notalar yazabilen müzisyendir.
ŞAİR; yalnızlıklara en fazla sadakat gösteren sadık insandır.
ŞAİR; herkesin birşeylere müptela olduğu yerde herkese fedakarlık yapmaya müptela olan insandır.
ŞAİR; açlığını, su üstündeki kazanda pişirdiği ateşle gideren insandır
ŞAİR evrendir ama, evren şair değildir.
mehmet kızılay
Ben Mehmet KIZILAY-1972 Adıyaman.Lisans eğitimi gördüm.Eğitimciyim.Hayatı bir umut istasyonu olarak görmekten öteye umut istasyonunun bizatihi kendisi benim diye düşünürüm.Zira her şiir dostunun bir 'UMUT İSTASYONU' olduğuna inanırım.Şiirlerimdeki farklı bir ben yani.Hayat yaşanılacak kadar güzel,bütün insanları sevecek kadar ulvi bir süreçtir.
tuval
düştü yüreğime
Usul usul düşleyeceğim..
onu da yıprattım ama..atmayacağım..
Söküp dilimden..söyletmeyeceğim..
gözlerinin..derletmeyeceğim..
kokunu.toprak ufkuma..döktürmeyeceğim..
..koklatmayacağım...
toprak ufkuma..döktürmeyeceğim..
damlaları..kaybetmeyeceğim...
toprağı toprağından..giydirtmeyeceğim..
ağaçlara..yutturmayacağım..
çengide olsa ağacı...oynatmayacağım..
yanıltmayacağım..
Mehmet KIZILAY
Şair arkadaşı başarılı çalışmasından dolayı tebrik ederim.
Saygılar......
Sizi kutluyorum şiirinizin ayrı bir güzelliği vardı.Devamının gelmesi dileği ile. Mutluluklar.
en azından ünlü olmayan bir arkadaşın şiirini günün şiiri yaptıkları için kutluyorum. Ben birkaç kez antoloji yöneticilerine mail yazıp bunu anlatmaya çalıştım. Bu da güzel çok daha güzel şiirler var.
Günün şiiri olunca okuyucu sayısı artıyor. Bu yüzden yeni genç arkadaşlara fırsat verilsin diyorum.şairi kutluyorum.
şiirin girişi güzel..son bölümlerde biraz kaymış gibi geldi şiir...tabiki bana göre...başkaları ne düşünür bilemem...yorumların hepsini okudum...hele yorumun biri var ki iyice abartmış..kendim pişirip kendim yiyorum diyerek...kendin pişirmen için önce başkalarından yemen lazım ki o güce ulaşasın..şiir adına hiç bir şey bulamadıysanız kitapçılarda alın cahit sıtkıyı okuyun..orhan veliyi...herneyse...bence günün şiiri olmaya tam elverişli değildi bu şiir...dedim ya giriş güzeldi fakat sonu sanki olmamış gibi geldi bana...bilmem yanılıyor muyum?
Güzel şiir....tebrikler.
Her şiir bir şâirin rûhunun haritası...Yazmak ve çizmek için harcanır pek çok emek...Bir hayâlî âlemin,her şiir,bir kıtası...Şâir bir dünyâ demek,mısralar ülke demek...///Şiir ;gizli cennetin binbir çeşit meyvası...Meyvaları yemek yok;rûhumuza emdirmek...Çok yüksek çağlayandan dökülen bir su sesi...Amacı;büyüsüyle acıları dindirmek...Dinleyen tüm sevenleri vuslata erdirmek...Ve uçurup,göklerde dolaştırmak herkesi...///Kiminin ülkesi yoz;rahmetsiz,çorak yerler...Çok hevesli ekerler,hep acı kavun yerler...Yine de çok öğünür,bu ülke benim derler...Varsın olsun ;şereftir,bu yerde emeklemek...
Günün şiiri için söyleyebileceklerimin şairi kırabileceğini düşündüğümden susmayı, genel bir şiir üzerine yazmayı tercih ediyorum.
Şiirimizde imgenin rasgele, gelişigüzel kullanılması üzerinde durmalıyız biraz. Şiirin son yıllarda karışık bir hal alma sebebi imgelerin şiir bütünlüğünden ( sesten, tınıdan, dizeler arası uyumdan) beceriksizlik yüzünden bağımsızlaşmasıdır. İmge dilin, ifadenin çok yönlülüğünü, çağrışımlılığını geliştirmek içindir. Algının, sezginin anlatım olanaklarına sadece sözle ulaşılmaz; bu yüzden imgeye ihtiyaç duyar şair. Bu bir çeşit sözün alt katmanlarını oluşturur. Şiirde anlatım kabalığının önüne geçmek için imge dikkatle seçilip dizelerde yerini almalıdır. Bu katmanlara her şairin, her şiirin ulaşması mümkün değil.
Bu yüzden bazı şiirler duyularımızın cazibe merkezi olmaya devam ediyor, edeceklerdir de.
Romanda kurgu nasıl önem taşıyorsa, şiirde de imgenin işlevi öyledir.
Bize her karışık gelen şiir, her zaman bir yeteneksizliğin gizlenme sebebi olmayabilir. Şairin birikimi, imge seçimindeki özeni, dizeleri yoğunlaştıracağı, yeni anlamlar içereceği için bizim ezberimizi bozabilecektir, aymazlık edip ‘anlaşılmıyor’ diye şiiri suçlayacağımıza kendi birikimimizi sorgularsak, şiire haksızlık etmekten kurtarabiliriz kendimizi.
Yine söylüyorum, şair kitap okumadığı sürece aynı şeyleri yazar durur; iç dünyasını, düş gücünü geliştiremez.
Şiir sadece esinle yazılır diyorsanız, ‘ülkemizde her üç kişiden dördüncüsü şairdir’ diyen mizah yazarımızı haklı çıkarırsınız.
Önce arkadaşı kutluyorum.Size bir anımı anlatacağım.Bir gün nasıl için çikolata çeker ya aynen öyle içim şiir çekti.Dedim çarşıya gideyim bir şiir kitabı alayım duygularım yatışsın.Kitapçılarda bolca şiir kitabı var.Kitap bulmakta zorlanmadım.Gel gör ki şiir nerde? Soyut düşünmeyi severim; imgeyi de severim ama bol salçalı köfteyi sevmem.Her mısraya maydanoz olmana bir şey demiyorum da her köfteye imge adına bol salça eklemene kızıyorum şair arkadaşım.( Bu söz genel ) Velhasıl o gün şiirsiz kaldım.O gün şair olmaya karar verdim şimdi kendim pişirip kendim yiyorum.Çok şükür
Yureginden kalemine akan,ozleme,umuda,ayriliga ve iyimserlige saglik! Hep siirsel kal dost.
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta