Bu ne çirkef ya Rabbi! Ne denli bir muamma, herkes kendi kendine zehir eder dünyayı
Nasıl bir sıkıntı bu? Nasıl ki bir bunalma, bütün hücrelerimiz dost edinmiş riyayı
Boğazımda bir düğüm yüreğimde daralma, her gece yaşarım bu kabus dolu rüyayı
Üstümde bir ağırlık gözlerimde kararma, kekeleyen sözlerle gizlerim bu sevdayı
Bu irkilme bu buhrân sanki çıkmaz bir sokak, kendi hayallerimizle korkudan titriyoruz
En yakın bildiklerden yedik hep sille tokat, çukuru biz kazıyor yine biz düşüyoruz
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum